| Inmiddels zitten we al vijf weken voornamelijk thuis. Gelukkig kunnen we nog de deur uit voor een boodschap of een frisse neus. En fiets ik met een paar minuten naar de apotheek om mijn hiv-medicijnen op te halen.
Ondertussen hou ik mijn hart vast voor de mensen in de landen waar ze vandaag de dag nog knokken tegen die andere epidemie, de aidsepidemie. Miljoenen mensen met hiv hebben in deze landen geen toegang tot medicijnen. Zij zijn extra kwetsbaar vanwege hun verslechterde afweersysteem, een coronabesmetting kan voor hen de genadeklap zijn.
Wat we horen van onze partners uit diverse landen is zorgwekkend. In Kenia lijden mensen honger. Vanwege de lockdown kan er niet gewerkt worden, geen geld betekent geen of nauwelijks voedsel. Bovendien is goede voeding noodzakelijk bij het innemen van hiv-medicijnen. In Oeganda zitten mensen zonder hiv-remmers. Het openbaar vervoer is stilgelegd. Maar hoe komen jij en je gezin aan medicijnen als de kliniek tientallen kilometers verderop ligt?
De mensen die we helpen, hebben juist nu onze hulp extra hard nodig. Samen met onze lokale partners zetten we nu alles op alles om de juiste noodhulpvoorzieningen te treffen. Dat doen we op de plekken waar de nood het hoogst is en waar de mensen het meest kwetsbaar zijn. We strijden nu niet tegen één, maar tegen twee epidemieën.
We houden je op de hoogte. |
