Het gaat in de zorg veel over noodzakelijke transformaties. Vooral sinds het integraal zorgakkoord (IZA), waarin het woord transformatie maar liefst 438 keer wordt genoemd. Volgens het IZA is “verandering in de zorg om toegankelijkheid te borgen zonder, al te veel, in te boeten aan kwaliteit” de kernopgave. Echter, in deze gewenste transformatie is nauwelijks aandacht voor transitiepijn, terwijl dat toch echt de versneller óf showstopper gaat worden op weg naar succes.

“De grote transities, de onzekerheid en spanningen in de maatschappij vragen een heel ander type bestuurder dan tien jaar geleden”, zegt vice-bestuursvoorzitter Joke Boonstra van Erasmus MC. “We hebben als bestuurder niet op alle vragen een antwoord. Heel ongemakkelijk. Ik heb moeten leren te zeggen: ik weet het ook niet precies.”

Laten we beginnen met een enige nuance. Verandering is onderdeel van ons (werkend) leven. We voeren continu veranderingen door. Maar geplande verandering in de vorm van grote projecten en veranderprogramma’s hebben hun reputatie en slagingspercentages niet mee.