Een column uit de 'oude doos', vorig jaar augustus. Deze weken verblijven we in een bos, in een mooi huis in een bos. Er zijn geen lantarenpalen in het bos en de wegen die naar dit huis leiden zijn van zand. Het is niet zo dat we totaal eenzaam en onvindbaar zijn; her en der treft men nog andere huizen, maar zeer rustig is het hier zeker. Bos, bomen, bos, bomen. Als ik hier verblijf, houdt steeds dezelfde kwestie mij bezig, namelijk: waarom is het in de nacht zo'n totaal andere wereld hier?
LEES VERDER |
