The little organism is meant to wiggle.
Lieve lezer,

Twee jaar geleden stapte ik de kassen bij mijn opa en oma binnen en werd ik overspoeld door een koraalrif-achtig landschap van wollige grassen, pluizige zaadbollen en tomaten. Héél veel tomaten, misschien wel tienduizenden. Ze groeiden tegen de ruiten, op de vloer, over een oude aanhanger heen. Een gek gezicht, want de kassen werden meer dan tien jaar geleden verkocht aan de gemeente en sindsdien werd er niets meer verbouwd. Toen de vorige eigenaars vertrokken en de nieuwe bewoners hun huis overnamen, werden er in de kas geen bestrijdingsmiddelen meer gespoten. De grond ontplofte.

Ik liet de foto’s van de tomatenexplosie zien aan een bevriende ecoloog, die de grassen herkende als soorten die alleen kunnen groeien op extreem gestreste grond. Jarenlang werd hier substraatteelt toegepast. De bodem werd verstikt met steenwol, zodat de planten minder vatbaar waren voor vocht, temperatuurverschil en schimmels. Bestrijdingsmiddelen doodden de beestjes in de grond, zodat ziektes en plagen de tomatenplanten niet bereikten en de oogst elk jaar zo goed als gegarandeerd was.

Steeds meer wordt duidelijk over de gevolgen van bestrijdingsmiddelen voor onze gezondheid. Jarenlang zagen we beestjes en schimmels als vies en schadelijk, terwijl ze essentieel zijn voor onze overlevingskansen. Het bodemleven zit vernuftig in elkaar – kijk bijvoorbeeld deze aflevering over schadelijke schimmels van NTR Focus. Of zie het fascinerende onderzoek Evolving Sensitivities van kunstenaar Margherita Soldati, die allergisch is voor bijna alle soorten groenten en fruit. Alleszins, zo stelt ook Margherita, zijn we er niet meer tegen bestand om onze handen in de aarde te steken en door het vuil te wroeten, terwijl de beestjes langs ons heen wriemelen en hun belangrijke werk doen.

Terwijl ik verder onderzoek doe naar het geheugen van de bodem in de tomatenkas, is er alvast één parallel die ik hoopvol vind: de wilde stressgrassen leren ons dat de natuur, net als het lichaam, áltijd wil herstellen. Zelfs als ze tientallen jaren platgespoten is, wil de bodem weer tot leven komen – we moeten haar alleen de kans geven. The little organism is meant to wiggle.*

Fijne Beestjesweken, iedereen!

Liefs,
Anne Schepers
schrijver

*Vrij naar een uitspraak van Iggy Pop tijdens Iggy Confidential (BBC Radio 6, 24 november 2024).
Beestjesweken: ode aan de lepismA saccharinA

Tekst: Lieke van den Belt

Beeld: Rosanne Jurriaans

Leestijd: minder dan een minuut

Lieke van den Belt neemt je mee in de wereld van de zilvervis. Met lichte en vervreemdende beelden schetst ze in twee gedichten een dialoog tussen deze beestjes en hun slachtoffers.

Beestjesweken: Enterprise, Alabama

Tekst: Charlotte Duistermaat

Beeld: Rein Klomp

Leestijd: 5 minuten

Charlotte Duistermaat neemt je mee in de enigszins absurde culturele en historische impact van een snuitkeverplaag op een Amerikaans dorpje en de vergelijkbare migratiestromen van mens en dier.

Beestjesweken: Een symfonie van het kleine leven

Tekst: Jesse Van den Eynden

Beeld: Eva ten Cate

Leestijd: 5 minuten

Jesse Van den Eynden neemt je mee in de symfonie van het kleine leven dat zich afspeelt in de duisternis van de composthoop. In dit liefdevolle essay beschrijft hij hoe zijn leven steeds meer overgenomen wordt door de rottende en levende massa in zijn tuin, en hoe het slurpen, klikken en kraken van de aarde en haar bewoners een meditatieve ervaring worden.

Beestjesweken: Verpopping

Tekst: Esther De Soomer

Beeld: Fien Rijks

Leestijd: 4 minuten

Wanneer een rups zich in de sombere wintermaanden in haar keukenraam nestelt, koestert de hoofdpersoon in dit verhaal van Esther De Soomer voor het eerst weer gevoelens van liefde en tederheid.

Beestjesweken: Begraaf me, alsjeblieft! Een ode aan het beestje

Tekst: Juul Kruse

Beeld: Nina Läuger

Leestijd: 2 minuten

Juul Kruse introduceert de Beestjesweken. Van 16 tot 29 maart zullen alle artikelen die we op Hard//hoofd publiceren gaan over kleine kruipers, slijmerige sluipers en gladde glibberaars. Juul vertelt waar diens fascinatie met beestjes begon en waarom die begraven wil worden na diens dood.

Steun de makers van de toekomst, al meer dan 1.700 kunstverzamelaars gingen je voor!

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe kunstenaars en schrijvers, waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. In deze tijd is zo’n vrije ruimte harder nodig dan ooit.

Als kunstverzamelaar zorg je ervoor dat wij onze makers een podium kunnen blijven bieden en hen optimaal kunnen ondersteunen. Als dank ontvang je eens of tweemaal per jaar gesigneerde kunstwerken van veelbelovende kunstenaars.
 
Steun Hard//hoofd en word kunstverzamelaar
Schrijf je graag over kunst (tentoonstellingen, theater en literatuurfestivals) en wil je op de hoogte blijven van komende evenementen? Meld je dan aan op de kunstnieuwsbrief van onze Chef Kunst, Jorne Vriens, en ontdek mogelijke onderwerpen om over te schrijven.
Instagram
LinkedIn
E-mail
Copyright © 2025 Hard//hoofd.
Je ontvangt deze email omdat je je hebt ingeschreven op hardhoofd.com.

Vragen over je donatie of magazineabonnement?
kunstverzamelaars@hardhoofd.com

Postadres:
Da Costakade 158A
1056GA Amsterdam

Wil je de uitschrijven voor de nieuwsbrief? Dat kan via deze link.
 ͏  ͏  ͏  ͏ ͏  ͏  ͏  ͏ ͏  ͏  ͏  ͏ ͏  ͏  ͏  ͏ ͏  ͏  ͏  ͏ ͏  ͏  ͏  ͏