Sorry it's not you, it's me
Het duurde lang voordat ik het doorhad. Dat ik niet de enige was, die twijfelde, fouten maakte, dingen vergat. Altijd had ik het gevoel dat ik tekort schoot. En ging er iets mis, dan zei ik alvast sorry, ervan overtuigd dat het wel aan mij zou liggen. Heel moe word je daar van. En moedeloos, dat ook.
Totdat iemand op een dag zei: weet je wat het met jou is, je doet altijd zo je bést! En nee, dat was geen compliment. Inmiddels doseer ik geloof ik wat meer, maar de kennis van een psycholoog alla Thijs Launspach had me toen allicht geholpen. Lezen dus, zijn tips in deze nieuwsbrief: de man wéét.
