Lieve lezer,
Afgelopen zondagmiddag zaten mijn kat en ik er helemaal klaar voor, in bed, met kaarsjes aan en de gordijnen halfopen. Zachtjes zong ik een liedje van Frank Boeijen dat ik vroeger grijs gedraaid heb: ‘Waar blijft de storm? Waar blijft de bliksem?’ Het kan in mijn straat ongenadig hard waaien, en bij de minste miezer overstroomt de hele boel – het zal niet voor niets ‘Rivierenbuurt’ heten.
‘Het was windstil op een zondag,’ zong ik de opening van het liedje zachtjes en tevreden met mijn eigen ironie. Ik krabde mijn kat, nestelde me diep onder de warme dekens, wachtte op de storm.
Misschien hadden de weergoden de pik op mij en mijn kleinburgerlijke zondagmiddagbesteding, of stond de wind precies haaks op mijn straat, maar ik heb maar weinig gemerkt van dat zogenaamde noodweer. Ik besteedde de avond aan het kijken van compilaties van de storm op de site van de NOS en het AD, gniffelde om een verregende weerman en keek beteuterd uit het raam, waar af en toe een laatbloeiend herfstblad voor langs dwarrelde.
Een dag eerder had ik precies zo tegenover iemand gezeten, in een schattig koffietentje in Amsterdam-Zuid. Bij aankomst ging ik bijna keihard onderuit op de fiets – een stormachtig begin in elk geval. Ik praatte, grapte, brandde mijn tong aan een hete hipsterdrank, wachtte op de storm. Maar de bliksem bleef uit.
‘Ach,’ zou een vriendin later tegen me zeggen, ‘wie weet wat er nog van komt.’
En ze heeft gelijk: er gebeuren duizenden dingen waar je op dat moment nog geen weet van hebt. Op maandag stapte ik ’s ochtends de deur uit en werd geconfronteerd met de ravage die de windstille storm had achtergelaten: verwrongen dranghekken op de straathoek, omgewaaide kunstwerken in het park.
Misschien had het dit weekend toch gestormd.
Liefs,
Marte Hoogenboom
Adjunct-hoofdredacteur
|
|
| Hard//talk: Maak van vrijhandel een milieukwestie (en andersom) |
|
| Wat heeft een vrijhandelsakkoord als CETA met klimaatwetgeving te maken? Alles, zegt Dennis Faase. Hoog tijd dus dat links en rechts zich aan elkaars onderwerpen gaan wagen. |
|
Tip: Praat over je begrafenis |
|
| Emma Stomp wilde als zevenjarige dansen rondom de grafkist van haar overgrootmoeder, maar dat bleek niet de bedoeling. Nu, bijna twintig jaar later, vraagt ze zich af: waarom vieren we de dood niet? |
|
| Waarom ik vrijwillig mijn verhaal weggeef |
|
| Als Jihane Chaara zich ‘feminist’ noemt, geeft ze een stukje van haar autonomie weg. Want wat verstaat haar publiek onder ‘feminist’? Ze draagt het label er niet met minder trots om. |
|
| Dank aan alle kunstverzamelaars! |
|
Hard//hoofd kan blijven bestaan dankzij alle donateurs die traditiegetrouw hun steentje bijdragen om ons platform in de lucht te houden. Wil jij ook een traditie opbouwen met Hard//hoofd? Steun ons dan door kunst te verzamelen.
|
|
| Hard//hoofd had nooit tien jaar kunnen worden zonder de kunstverzamelaars die Hard//hoofd steunen. Daarom, aan iedereen die ons steunt: dank. Dank dat we dankzij jullie bijdrage het tienerschap hebben kunnen betreden. |
|
| Nieuws in beeld: Enkel de arm der wet is afgezet |
|
| Rueben Millenaar zag met lede ogen het impeachment-proces van de Amerikaanse president Donald Trump aan. De Republikeinen gooiden tweemaal roet in het eten. Vrouwe Justitia stond machteloos. |
|
| Alles vijf sterren: Laat anderen het voor ons opnemen |
|
| Deze week werden we blij van wat anderen voor ons hebben opgenomen: spraakmemo's, zinloze feitjes of een twee jaar durende tocht door de wildernis. |
|
| Steun Hard//hoofd en verzamel kunst |
|
Hard//hoofd gelooft dat jonge makers iets te zeggen hebben en het verdienen om gehoord te worden. We staan onvoorwaardelijk voor inhoud, radicale kwetsbaarheid en experiment en we vechten voor de vrijheid om te maken wat wij willen. Dat kost geld.
Met jouw hulp kan Hard//hoofd bestaan. |
|
|
|
