| Op den duur konden we het voorspellen. Het begon met het bijna onmerkbaar opspannen van de rugspieren, gevolgd door de monkeling rond de mondhoeken en een voorafgaande korte stilte die de plechtstatigheid van het moment enigszins moest aandikken. En dan kwam de mop. De heer Janssen (of was het Janssens), leraar geschiedenis, noteerde wanneer hij zijn grapjes moest vertellen in de marge van het handboek. Het was een slimme truc om de aandacht gaande te houden. |
