Vandaag is het Wereldaidsdag en mijn gedachten gaan naar de mensen die we tijdens al die jaren aidsbestrijding helaas hebben verloren. Maar ik denk ook aan de mensen die we de afgelopen decennia met hulp van onze donateurs wél hebben gered.
Voor veel mensen met hiv is 2020 een jaar van dubbele crisis geworden. Ik hoor van collega's in het veld over de vele problemen waar mensen met hiv mee geconfronteerd worden.
In veel landen in Afrika, Oost-Europa en Azië zijn de gevolgen van de coronacrisis op de aidsbestrijding enorm: - Geen werk is geen eten. Veel mensen kunnen nu geen eten meer kopen. Terwijl goede voeding belangrijk is voor de werking van hiv-remmers.
- Hiv-medicijnen zijn duurder. De productie van levensreddende medicijnen ligt stil of loopt vertraging op. Hierdoor zijn de medicijnen niet alleen duurder, maar dreigen er ook tekorten.
- Geen vervoer naar de kliniek. Ineens kunnen mensen niet meer met het openbaar vervoer naar de kliniek om hun hiv-remmers op te halen.
Experts verwachten de komende jaren tot 150.000 extra aidsdoden. We zien de babysterfte nu al toenemen. De enorme vooruitgang die we hebben geboekt in de aidsbestrijding wordt nu genadeloos afgeremd. Dat mogen we niet laten gebeuren.