Lieve lezer, Door onvoorziene omstandigheden raakte ik onlangs in het bezit van een boot. Van het een kwam het ander, en voor ik het wist had ik een dag vrij genomen van mijn werk voor een examen vaarbewijs in een sovjetiaans CBR-gebouw in Rijswijk. Denk aan: boegschroeven, scepterpotten en aan lagerwal raken. Allemaal situaties, op lagerwal na, waarvan ik verwachtte er nooit in te belanden. De interessantste les: “Bij onweer: geleid altijd de bliksem door een metalen stagdraad vanaf de boot in het water te laten lopen! Zo zult u niet geëlektrocuteerd worden.” En zo is het, lezer. Iedereen heeft een stagdraad nodig om ’s levens bliksemschokken op te vangen! Een boot, bijvoorbeeld, is een prima bliksemafleider voor deadlines, sociaal ongemak en andere spanning. Mijn mooie kleren zijn stuk, naar de kapper ben ik in geen jaar geweest, vage kennissen herkennen me dus ook niet meer, dat scheelt. De vragen die er door je hoofd meespelen zijn niet langer ‘Heb ik mijn mails beantwoord?’, of ‘Is risotto een groente?’ maar ‘Wat doet dit knopje?’ en ‘Sijpelt daar water naar binnen?’ Er kan altijd iets gestikt, geknoopt of geschroefd worden, er is dus nooit tijd voor werk of sociale verplichtingen. Er is wel spanning in je bestaan, het wordt echter allemaal samengebald tot één overzichtelijke stressbron. Heb je geen metalen stagdraad liggen en ook geen boot? Neem dan een klushuis, een slecht getrainde puppy, een zelfgemaakte brommer, een woekerend moestuintje, een kapsel dat een dagelijkse conditioner- en vlechtbeurt vereist of een baby. Iedereen heeft een bliksemafleider nodig, een aarddraad. Ik wens je een bliksemende zomer. Marthe van Bronkhorst Columnist en redacteur |