Pesticidenfabrikanten en veelal ook politici en boeren stellen vaak dat alle bestrijdingsmiddelen die in Europa gebruikt mogen worden, goed wetenschappelijk onderzocht zijn. Hierdoor zou uitgesloten zijn dat ze een risico vormen voor onze eigen gezondheid, of de gezondheid van ons milieu. Dit gebeurt door onderzoek voorafgaand aan de toelating van de bestrijdingsmiddelen. Maar zo'n onderzoek moet ook plaatsvinden na elke periode van 10 of 15 jaar. Het kan bijvoorbeeld zijn dat er recent onderzoeken zijn gedaan waaruit juist blijkt dat de pesticide toch schadelijk is. Dus moet er elke 10-15 jaar worden onderzocht of er nieuwe inzichten zijn over de schadelijkheid van zo'n pesticide. Dan wordt zo'n pesticide 'herbeoordeeld'. Tot zover de theorie. De praktijk blijkt geheel anders.... Wat blijkt in de praktijk? Die herbeoordelingen gebeuren vaak automatisch, zonder enig onderzoek, dus zonder goede wetenschappelijke beoordeling over de veiligheid! De instanties zetten ongezien hun handtekening om te zorgen dat bestrijdingsmiddelen nogmaals jaren gebruikt mogen worden. Ik wilde hier meer over weten en ben verder onderzoek gaan doen. Al snel bleek dat ik een heus schandaal op het spoor was. Wat blijkt er namelijk aan de hand? De Europese instellingen die moeten onderzoeken wat de risico’s zijn van een bestrijdingsmiddel, stellen dat ze veel te weinig geld, personeel en tijd hebben. Daardoor kunnen ze de honderden bestrijdingsmiddelen die chemiefabrikanten willen verkopen aan boeren, niet op tijd beoordelen. Dus als een bestrijdingsmiddel na 10 of 15 jaar herbeoordeeld dient te worden, dan is er geen tijd en geld om dat te doen. Dan staan de instanties voor de keus tussen bestrijdingsmiddelenfabrikant en consument. En dan raad je het al: de politiek kiest ervoor ongezien een handtekening te zetten onder de verlenging van bestrijdingsmiddelen, zodat de fabrikant zijn verkoop van de pesticiden niet in gevaar ziet komen. Nieuwe onderzoeken over de schadelijkheid van de middelen blijven ongezien in de Brusselse bureaulade. Hoe meer ik las, hoe meer Europese besluiten ik vond, hoe bezorgder ik werd. Want deze dubieuze praktijk gebeurt ook bij bestrijdingsmiddelen waarvan zelfs al wettelijk is vastgelegd bij andere regelgeving dat ze risicovol zijn voor mens en milieu. Dat kan gaan om stoffen die hormoonverstorend kunnen zijn of toxisch voor de voortplanting. Die zouden zo snel mogelijk van de akkers, weides en boomgaarden moeten verdwijnen. Maar dat gebeurt dus niet. Dat is toch onverteerbaar?! |