| Lieve lezer,
Begin maart, toen de paniek door de aderen van ons land begon te stromen, ben ik ergens gestopt met lezen. Terwijl er naast mijn bed, in mijn rugzak en verder overal in mijn huis boeken lagen te wachten om open geslagen te worden, had ik alleen maar oog voor nieuwsberichten met grote rode letters en uitroeptekens er in.
Ik sliep slecht, mijn dromen waren haastig, en ik kon mijn hoofd slecht houden bij de dingen die ik deed. Elke keer als ik een boek oppakte, legde ik het om de bladzijde weer neer. Onrustig liep ik door het huis, maakte de keuken schoon, las de achterkant van het boek, keek op mijn to-do-lijst, maakte de keuken nog een keer schoon en ging dan heel lang thee zetten. Goodreads liet weten dat ik 8 boeken tegelijk aan het lezen was.
Voor Hard//hoofd en als boekhandelaar dompel ik me elke week onder in wel tien tot twintig verhalen. Soms lukt het niet, en dat is niet erg. Maar ik miste het zo. Ik miste het lezen, en nog meer mis ik de romantiek van het op de bank zitten en heel lang niets anders hoeven dan me richten op één verhaal.
Tot ik van de week in mijn boekhandel in Baarn een kinderboek over heksen vond dat ik als kind graag had willen lezen. In de lege trein terug naar Utrecht was ik al halverwege het verhaal en vergat ik bijna uit te stappen bij mijn halte. Nu lees ik boeken over heksen en zeewezens en kinderen die in bloemenvelden liggen en ’s avonds ingestopt worden zonder zelf het vuur uit te hoeven maken. Bijna elke nacht slaap ik als een roos.
Liefs,
Kiki Bolwijn
Adjunct-hoofdredacteur
| 