Lieve lezer, Ik werd 27 op een druilerige dinsdag waaraan op geen enkele manier te zien was dat ik jarig was. Als ik jarig ben - en ik vermoed dat ik hierin niet de enige ben - heb ik soms een paar kunstjes nodig om de verwachtingen die horen bij jarig-zijn te bezweren. Je denkt altijd een beetje dat je op die dag overspoeld zou moeten worden met liefde. Mijn bezweringsmethode: de verdoving van de Nostalgie. Ik stelde een Spotify-lijst op met zo veel mogelijk liedjes uit mijn tienertijd. Hierin bevond zich ook de banger ‘This Is my Life’ van Edward Maya. De songtekst over het hardop dromen en de missende stukjes in je hart bezorgden me cringe met een randje van genot. Ik maakte me ineens weer klaar voor mijn eerste tienerfeestje, ergens in de soos (bar) van een Groningse dorpskerk. Blinde paniek, kleding van de Takko en de geur van Playboyluchtjes. Naast een totaal gebrek aan zelfvertrouwen ervoer ik ook een puur geloof in de toekomst. Ik kón alles nog doen en ik zóu alles ook doen. Mijn weerstand bij het jarig-zijn is relatief nieuw. Het ontstond na mijn afstuderen, nadat ik een weg was ingeslagen en andere wegen zich daarmee automatisch sloten. Ik had er nooit bij stilgestaan dat mijn mogelijkheden zich zo snel zouden vernauwen. Misschien geloof je als mens nooit helemaal dat het ouder worden ook jou écht zal overkomen. Voor mij zit de fomo ‘m vooral in het domein van het makerschap; als ik nu blijf werken in de illustratie-branche zal ik voorlopig weinig autonoom werk maken, niet schrijven, geen muziek leren maken. Hoe maak je jezelf wijs dat je het juiste doet, of dat er geen juiste keuze bestaat? Ik kijk graag interviews van Ischa Meijer terug. Toen Annie M.G .Schmidt in 1992 aan de beurt was om op brute wijze ondervraagd te worden, had ze veel meer van haar leven achter de rug dan ik nu. Het verstrijken van tijd had haar veel opgeleverd: “Ik was met alles laat. Ik begon met schrijven op mijn 36e. Na een leven lang een mossig stuk hout te zijn geweest kwam ik in Amsterdam bij het Parool. Bij al die mensen die zo geestig, zo leuk en zo ironisch waren. Toen ging het mossige weg en begon er iets uit te botten.” Op mijn 36e verjaardag zal ik weer een nieuw interview moeten vinden om me te gerust te stellen. Een waarin iemand bijvoorbeeld vertelt pas muziek te zijn gaan maken op diens 48e. Tot die tijd zit ik nog even goed. Liefs, Hanneke Rozemuller Art Director Magazine Wil je meer zien van Hanneke? Klik dan hier! |
|
Column: Was dit nou een flirt? |
Tekst: Marthe van Bronkhorst | Beeld: Jasmijn ter Stege | Leestijd: 4 minuten |
|
| Als de Amsterdamse Carrie Bradshaw schrijft Marthe van Bronkhorst over de schemerflirt: een net te lange blik, een ambigu compliment, een hand die 'per ongeluk' de jouwe aanraakt. |
|
Kunst: In gesprek met Jacqueline Peeters – ‘Schilderen is denken en doen’ |
Tekst: Aucke Paulusma | Leestijd: 3 minuten |
|
| Aucke Paulusma gaat in gesprek met Jacqueline Peeters over haar nieuwe tentoonstelling. ‘Ik hoop dat ze in mijn werk iets van die spanning zien tussen wat zichtbaar is en wat verborgen blijft, en dat ze voelen hoe ik dat proces van schilderen benader.’ |
|
Redactioneel: Terugblik op de schrijfworkshop – 'Hoe schrijf je over mannelijkheid?' |
Tekst: Redactie | Beeld: Nina Läuger | Leestijd: 3 minuten |
|
| Op 25 mei organiseerde Hard//hoofd een schrijfworkshop met het thema: 'Hoe schrijf je over mannelijkheid?'. Tijdens deze middag hebben de uitgekozen deelnemers onder begeleiding van één van de vier hosts uit het netwerk van Hard//hoofd de tijd gekregen om ideeën uit te wisselen, hun eigen tekst aan te scherpen en te reflecteren op hun eigen schrijfproces. Samen met de hosts kijken we terug op een verdiepende, inspirerende dag vol uitwisseling en reflecties. |
|
Steun de makers van de toekomst, al meer dan 1.700 kunstverzamelaars gingen je voor!
Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe kunstenaars en schrijvers, waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. In deze tijd is zo’n vrije ruimte harder nodig dan ooit.
Als kunstverzamelaar zorg je ervoor dat wij onze makers een podium kunnen blijven bieden en hen optimaal kunnen ondersteunen. Als dank ontvang je eens of tweemaal per jaar gesigneerde kunstwerken van veelbelovende kunstenaars. |
|
|
|