Na vijf jaar redacteur te zijn geweest bij Hard//hoofd is dit mijn laatste nieuwsbrief. Lieve lezer,
Na vijf jaar redacteur te zijn geweest bij Hard//hoofd is dit mijn laatste nieuwsbrief.
Voordat ik werd aangenomen, las ik al met veel interesse de artikelen die verschenen. Even was ik dan ook bang dat de magie weg zou vallen als ik zelf redacteur zou worden. Zoals dat soms kan gebeuren als je gaat werken bij een plek die je leuk vindt, zoals bij je favoriete kroeg. Ineens sta je te stoeien met het aansluiten van een nieuw fust, blijken aangeschoten gasten helemaal niet zo grappig en stoot je je hoofd elke keer als je iets uit de berging moet halen.
Gelukkig bleek dat achter de schermen bij Hard//hoofd niet het geval.
Toen ik mijn sollicitatiebrief verstuurde had ik die door mijn moeder laten nakijken op spelfouten. Als dyslect ben ik gewend aan het inschakelen van hulp bij belangrijke teksten, maar natuurlijk kan ik niet elk mailtje laten controleren door familieleden. Ik ben dan ook blij met mijn Schotse achternaam als ik er weer eens belangrijke email uitstuur. Wie weet dat de ontvanger van mijn e-mail denkt dat Nederlands niet mijn eerste taal is. Dan vergeven ze mijn taalfouten vast.
Meestal vertel ik pas nadat ik ergens ben aangenomen over deze handicap. Maar bij Hard//hoofd stond het al in mijn sollicitatiebrief. Ik was zenuwachtig toen ik op verzenden klikte. Ik - en met mij waarschijnlijk vele dyslecten - had namelijk nooit gedacht dat ik ergens redacteur zou kunnen worden. Maar ik werd uitgenodigd op gesprek. ‘Maak je geen zorgen! Dat is nou precies waar eindredacteuren goed in zijn’ kreeg ik te horen.
Ik wil alle eindredacteuren dan ook hartelijk danken voor het redigeren afgelopen jaren en het vertrouwen dat Hard//hoofd mij heeft gegeven.
Liefs,
Vivian Mac Gillavry
redacteur |
|
| Essay: Zo rood als een kreeft |
|
| Fictie & Poëzie: Ik was elf |
| Tekst: Jochum Veenstra | Beeld: Hanneke Rozemuller | Leestijd: 8 tot 12 minuten |
|
| Door een mail van een documentairemaker, komt Tijns traumatische herinnering weer tot leven. In dit verhaal onderzoekt Jochum Veenstra waar de grens tussen fictie en werkelijkheid ligt voor kinderen. En tot welk punt kan je als ouder je zoon beschermen? |
|
Steun de makers van de toekomst, al meer dan 1.700 kunstverzamelaars gingen je voor!
Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe kunstenaars en schrijvers, waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. In deze tijd is zo’n vrije ruimte harder nodig dan ooit.
Als kunstverzamelaar zorg je ervoor dat wij onze makers een podium kunnen blijven bieden en hen optimaal kunnen ondersteunen. Als dank ontvang je eens of tweemaal per jaar gesigneerde kunstwerken van veelbelovende kunstenaars.
|
|
|
|
͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏
