| Gaan voor de liefde en goed staan in een relatie is moeilijk als je in je jonge leven te maken hebt gehad met verlies en gemis. Je blijft vaak te sterk op je hoede voor nieuw verlies, dat hangt als het ware als een dreiging boven je hoofd, je laat je niet zien uit angst dat de ander je dan niet meer moet, want als hij of zij je echt zou kennen dan …….
Zo ook bij deze cliënt, die in mijn praktijk kwam. De relatie met zijn partner loopt stroef, ze werken zich de tandjes buitenshuis, en dat is niet voor niets. Er is thuis niet meer zo veel te halen.
In onze gesprekken onderzoeken we zijn relatie en zijn gedrag daarin. Tijdens zo’n gesprek vroeg hij mij enigszins wanhopig: “Maar wat is dan een goede relatie?!”
In dit artikel mijn visie daarop.
Vriendelijke groet, Hilda Lemaire | Artikel: Maar wat is dan een goede relatie?! |
In een goede relatie volg je je eigen pad en blijf je verbonden met elkaar. Zo, dat staat snel geschreven. Maar wat is dat, je eigen pad volgen, en hoe doe je dat? “Word je dan niet heel erg egoïstisch,” vroeg John*.
John is een man van begin vijftig, hij werkt hard en is gericht op presteren en overtuigen. Zo ook in onze gesprekken: “Dus jij vindt, dat ik moet kijken naar mijn reacties op Anneke. Maar vind je het dan normaal zoals zij reageert of beter gezegd juist niet reageert en met een mokkend gezicht op de bank zit als ik ’s avonds nog wat mail bekijk. Dat is toch niet leuk!”
John probeert zijn gelijk bij mij te halen, en als ik dat niet doe, dan zet hij nog wat extra aan en komt met nog meer voorbeelden waaruit moet blijken dat het toch echt aan Anneke ligt en hij graag wil leren hoe hij met haar grillen kan omgaan,’want zo kan het niet langer’.
Ik vraag John "Wat drijft jou om mij zo te overtuigen dat het aan Anneke ligt? " Verwijt jij mij nou dat het dan aan mij ligt?" reageert John een beetje pissig. Ik leg uit dat het niet gaat over wie schuldig is en wel hoe je op elkaar reageert en dat dit meestal met eigen geschiedenissen te maken heeft.
"Wat gebeurt er van binnen bij je als je Anneke mokkend ziet zitten?" Een beetje aarzelend vertelt John over zijn gevoel van niet geliefd zijn, nooit goed genoeg te doen, zich schuldig voelen dat hij tekort schiet. Daar liggen verbanden met zijn jonge levensjaren, waarin hij teveel pijn heeft opgelopen. Zijn manier om met bijvoorbeeld het gevoel van nooit genoeg zijn om te gaan, is die van hard werken, presteren en overtuigen. Dat doet hij op werk ook. Zijn baas waardeert dat, zijn collega’s minder, hij is een einzelgänger op werk en dat steekt. Niemand weet dat, hijzelf had dat eigenlijk ook niet zo duidelijk.
Anneke roept iets pijnlijk bekends op met haar zwijgen, en zich afsluiten. John raakt verstrikt in het zo vanzelfsprekende patroon van zichzelf negeren. Het is tijd om daaruit te gaan stappen.
*Situaties komen overeen met mijn praktijk, maar namen en concrete ervaringen vanzelfsprekend nooit. En dan moeten we even terug naar zijn jonge jaren en gaan herzien hoe waar het is dat hij schuldig was en tekort schoot naar zijn ouders, die teveel harde en akelige ruzies maakten. We kijken naar andere waarheden die meer recht doen aan wie hij is. "Hoe waar is het eigenlijk dat je niet goed genoeg bent en niet voldoende presteert?"
Ik vind dat je altijd de keus hebt om uit dat oude miskende gevoel te gaan en daarmee ook anders te handelen. "Hoe zie jij dat John?" vraag ik. Het is een belangrijk gesprek waarin over en weer naar elkaar wordt geluisterd en verkend. John doet de ervaring op dat hij goed genoeg is, ik graag luister naar zijn gedachten en gevoelens en er toe doet. Dat helpt hem te spreken over zijn zorgen. Ik zie dat hij aandachtig is naar mij en steeds meer naar zichzelf.
Een volgende keer: John vertelt dat hij een goed gesprek met Anneke heeft gehad. Hij heeft haar verteld over zijn reacties van verwijten, overtuigen en maar presteren en dat hij dat al heel lang en ook op zijn werk doet. En zichzelf daarmee klem zet. Dat hij aan het oefenen is om het anders te doen en haar dat graag wil vertellen.
"John, je bent een held" flap ik eruit. Ik vind dit dapper en moedig van hem. John adamsappel gaat driftig op en neer, zo gaat dat vaak bij mannen, die huilen dan in hun keel. Ontroerend.
Voor zijn partner Anneke is deze ontboezeming moeilijk, zo gewend als ze is om niet gezien en betrokken te worden, het in haar eentje op te knappen. Dat is weer haar geschiedenis blijkt uit latere gesprekken met hen samen.
| Je eigen pad en in verbondenheid. |
In een goede relatie volg je je eigen pad en blijf je verbonden met elkaar.
Jezelf weten te kalmeren, omgaan met je pijnlijke stukken, daarover vragen stellen aan jezelf. Niet schrikken als het even niet goed gaat, normaliseren van tegenslag en niet goed voelen. En daar naar leren te handelen in plaats van overschreeuwen, tandje bijzetten, of toegeven.
Dat gaat allemaal over eigen pad volgen.
In verbinding blijven betekent elkaar kunnen horen, leren begrijpen waar het de ander om te doen is. Elkaar supporten in het maken van eigen keuzes. Soms iets doen waar je uit jezelf niet voor zou kiezen en nieuwsgierig zijn hoe het is om op onbekend terrein te komen.
Zonder crisis ontwikkel je niet in een relatie, dus verspil de crisis niet! Hartelijke groet en een fijne dag, al dan niet met een crisis(je). Hilda Lemaire Hilda Lemaire06 242 13 059  Ken je anderen voor wie dit artikel interessant kan zijn? Mail hem gerust door, graag zelfs. Copyright © Hilda Lemaire. Alle rechten voorbehouden. Artikelen of delen hieruit mogen elders gepubliceerd worden, maar alleen op o.v.v. het copyright en de naam van de website. |
|
