| Dag 33 van de Oekraïense weerstand.
De wereld staat in rep en roer omdat de Amerikaanse president hardop zegt wat iedereen denkt, namelijk dat zijn Russische ambtsgenoot "een slachter" is "die onmogelijk aan de macht kan blijven".
De Franse president Macron zegt dat zulke woorden niet helpen. "We moeten niet toegeven aan verbale escalatie.” Want je zou een man die verantwoordelijk is voor tienduizenden doden en miljoenen vluchtelingen, voor de totale vernietiging van een reeks historische steden en die van het vergiftigen van politieke tegenstanders en journalisten een tijdverdrijf heeft gemaakt, wel eens kunnen schofferen. Stel je voor. Macron telefoneert nog elke dag met Poetin, maar veel resultaat levert dat niet op. Misschien kan hij Poetin voorstellen om de volgende onderhandelingsronde in Marioepol te houden. Als men daar nog een vertrek kan vinden waarvan de vier muren nog overeind staan tenminste.
Decennialang hebben westerse politici met betrekking tot Poetin vastgehouden aan wat in het Engels een politiek van "appeasement" wordt genoemd, een diplomatiek beleid gericht op het vermijden van oorlog door concessies te doen aan de andere macht. Na Grozny, Georgië, Syrië, de Krim, etc., reageerde het Westen met veel woorden en weinig sancties. Vooral Barack Obama toonde zich graag een 'vredeshavik'. Het resultaat is de wereld waarin we vandaag leven.
Biden heeft 8 jaar lang van dichtbij kunnen ervaren wat er gebeurt wanneer er niets gebeurt, wanneer goedbedoelde 'peace talk' in de dovemansoren van dictators landen. Of die nu in Iran, Rusland, Afghanistan of de Islamitische Staat wonen. Zij kennen enkel de wet van de jungle, die van dominantie en geweld. De les van Chamberlain en Daladier, die in 1938 een pact sloten met Hitler, blijft ook vandaag geldig: wie een dictator geeft wat ie wil, overtuigt hem er enkel van dat je te zwak bent om hem te stoppen. Meer hier en hier
| 