6. "De superrijken": de kapotgespeelde draaiorgeldeun van Oxfam Wanneer twee miljardairs waar ook ter wereld elkaar ontmoeten, is Oxfam nooit veraf. Traditiegetrouw komt de organisatie die strijdt tegen ongelijkheid in de wereld ook ter gelegenheid van het WEF opnieuw met een rapport ('Survival of the Richest'). Daaruit moet blijken dat de superrijken de wortel van alle kwaad zijn en hun ras best zo snel mogelijk wordt uitgeroeid. De oplossing? Veel verbeelding hebben de auteurs niet. - Ruim 810 keer komt het woord "belasting" of een van zijn afgeleiden in het 47 pagina's tellende rapport aan bod.
Steeds opnieuw wordt patrimonium verward met inkomsten. Dat de fortuinen van deze superrijken veelal geïnvesteerd zijn in bedrijven die honderdduizenden mensen tewerkstellen, lijkt een detail. - Sinds 2020 is de rijkste 1 procent van de wereldbevolking 26.000 miljard euro rijker geworden. Het belasten van de superrijken en de grote bedrijven is volgens Oxfam de enige uitweg.
- Maar die overweldigende cashbronnen waaruit die belastingen betaald zouden moeten worden, zijn weinig meer dan een luchtspiegeling.
- Vraag dat maar aan Elon Musk, die op een jaar tijd de helft van zijn fortuin zag verdampen.
Oxfam schrijft dat “elke miljardair het falen van de politiek vertegenwoordigt”. Alsof elke nieuwe belasting iets anders zou zijn dan het failliet van de politiek.
|