Als ik aan stilte denk, denk ik vooral aan mijn nachtelijke smachten ernaar Lieve lezer,
Als ik aan stilte denk, denk ik vooral aan mijn nachtelijke smachten ernaar. Als kind van twee muzikanten was het misschien te verwachten dat mijn gehoor zich eerder gevoelig zou ontwikkelen, maar het laatste jaar nam de gevoeligheid van mijn oren zo toe, dat ik het bijna een obsessie zou kunnen noemen.
Het begint op het moment dat ik niet thuis slaap, en besef dat ik mijn oordopjes ben vergeten. Ik ga in het vreemde bed liggen, het is muisstil buiten, soms hoor ik de zachte geluiden van iemand die naast me slaapt. Ik draai mijn lijf in die lekkere houding, de deken zit over mijn schouders, de dag zwiert nog liefdevol achter mijn ogen. Alle signalen in mijn lichaam fluisteren:
Nina, je bent moe, over een paar seconden zak je weg naar de andere wereld, laat de dag maar gaan, laat los…
Maar dan is er één minuscuul geluidje - het maakt niet uit wat. Een magnetronklokje dat een zacht piepje geeft vanuit de keuken. Een telefoon in een broekzak die kort vibreert. Iemand die aan het einde van de straat een deur dicht doet. O nee, daar gaan we. En daar lig ik dan, met mijn oor boven de deken, dat gapende gat dat ik niet kan sluiten, en het groeit. Ik voel hoe ik begin te anticiperen op wat het volgende geluid gaat zijn. Komt het snel? Wat gaat het zijn? De contouren van mijn oor kruipen langzaam over mijn schedel, richting mijn schouder. Als een grote trechter spreidt het zich uit over het bed.
Een paar minuten later, de lage ruis van een waterkoker. Een opkomende en dan wegebbende bas: een auto die langsrijdt met muziek. Het slurpende, maar felle korte geluid van boven, dat is de buurman die wc doortrekt. Het is volgens mij al half vier. Ik hoor alles.
Het duurt uren voordat ik in slaap val. De trechter, dat zuigende gat dat ooit bij mijn oor begon, blijft boven de deken zweven, als een spinnenweb voor geluidsvliegjes.
Als ik in de tijden van de jagers en verzamelaars zou leven, zou mijn absurde gehoor de stam waar ik toebehoorde vast een dienst bewijzen. De nachtelijke waakhond die elk gevaar van mijlenver aan hoorde komen. Zodra de rest wakker zou worden, zou ik naar mijn slaaphut wandelen en daar vertroeteld worden met schaduw, stilte en slaap.
Maar ik leef in 2025, en als de zon opkomt wacht mij slechts het geluid van een wekker.
Zo zie je maar, voor iedereen roept de stilte, of ‘Ssst’, een andere associatie op. Ons komende magazine staat vol met makers die hun eigen beelden, verhalen en essays op papier hebben weten te zetten naar aanleiding van dit thema. Het is een fantastische bijeenkomst van verhalen geworden, I promise. Tot en met 31 januari kun je het magazine nog bestellen.
Liefs,
Nina Läuger (zij/haar)
adjunct-hoofdredacteur
PS Ik moet sinds we met dit magazine bezig zijn ook vaak terugdenken aan dit prachtige interview met akoestisch ecoloog Gordon Hampton over stilte. Hij onderzoekt hoeveel plekken er nog zijn op de wereld zonder interventie van menselijk geproduceerde geluiden. Spoiler alert: het zijn er niet meer zo veel. |
|
| Column: Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem |
| Tekst: Marthe van Bronkhorst | Beeld: Jasmijn ter Stege | Leestijd: 6 tot 9 minuten |
|
| |
| Essay: Hoe lang blijf je een vluchteling? |
| Tekst: Ivana Kalaš | Beeld: Imke Bogers | Leestijd: 6 tot 9 minuten |
|
| Ivana Kalaš vluchtte als kind uit Joegoslavië en haar gezin vestigde zich uiteindelijk in het Gelderse Maurik. Nu ze hier is opgegroeid en haar gedeelde geschiedenis in Sarajevo afbrokkelt, is teruggaan geen optie. Toch kan ze niet zeggen ‘wat’ ze nu precies is. Voor ons papieren magazine onderzocht ze waarom ze zich nog steeds vluchteling voelt. |
|
Word vóór 1 februari trouwe lezer en ontvang Hard//hoofd magazine ‘Ssst’! In Hard//hoofd magazine krijgen talentvolle nieuwe schrijvers, denkers en kunstenaars de ruimte om nieuw werk te presenteren. Schrijf je nu in als trouwe lezer voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste literaire magazine, met als thema ‘Ssst’. Al meer dan 2.100 abonnees sloten zich aan!
In ‘Ssst’ verkennen we de (zelf)opgelegde stilte. Waar komt onze aanbidding van rust vandaan? Is het een vorm van onderdrukking of juist een van zelfzorg? Word trouwe lezer en ontvang 120 pagina’s verhalen, essays, gedichten en beeldverhalen over de kracht, het geweld en de kwetsbaarheid van stilte. |
|
Steun de makers van de toekomst, al meer dan 1.700 kunstverzamelaars gingen je voor!
Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe kunstenaars en schrijvers, waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. In deze tijd is zo’n vrije ruimte harder nodig dan ooit.
Als kunstverzamelaar zorg je ervoor dat wij onze makers een podium kunnen blijven bieden en hen optimaal kunnen ondersteunen. Als dank ontvang je eens of tweemaal per jaar gesigneerde kunstwerken van veelbelovende kunstenaars.
|
|
|
|
͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏
