Zwerfafval. Voor veel mensen een doorn in het oog. Zo ook voor Jochen. Hoewel hij al veel deed om het probleem op te lossen, bleef het hem toch dwarszitten. Waarom gooien mensen zo achteloos hun troep op straat? Hoe kun je zo zijn? Na het bezoeken van onze theatershow viel het kwartje en lukte het hem om zijn probleem om te denken. Hij mailde ons zijn verhaal.

Ik ben zo iemand die met een grijper en aan vuilniszak zwerfafval raapt. Dit deed ik omdat ik me stoor aan het zwerfafval op straat. Daarnaast bleek ik een verborgen doel te hebben: het veranderen van andere mensen. Want ik had de verwachting dat andere mensen ook netjes hun afval weggooien en niet op straat gooien. Dat heb ik losgelaten.

Dat lukte vooral toen het zwerfafvalprobleem bij ons in de gemeente nogal groot werd dankzij de invoering van het scheiden van PMD afval. Dat gaat bij ons via plastic zakken die wekelijks opgehangen worden aan een haak aan een lantaarnpaal, waarna ze worden opgehaald. Maar deze zakken worden vaak veel te vroeg (al meteen de dag nadat ze zijn opgehaald) opgehangen, ze waaien kapot als het stormt, mensen doen er ook niet-PMD afval in, waaronder etensresten, waardoor de zakken kapot gepikt worden door vogels. Met als gevolg: heel veel zwerfafval.

In mijn eigen straat ruimde ik dit braaf op, maar was ik toch ook weer bezig met het proberen te veranderen van het gedrag van buurtbewoners. Dus mensen aanspreken, briefjes ophangen, in de lokale WhatsAppgroep verontwaardigde berichtjes met foto's sturen van verkeerd aangeboden PMD zakken. In de hoop dat zij het beter zouden gaan doen. Al met al erg vermoeiend en het leverde niks op. Behalve frustratie bij mij!

Na de theatervoorstelling van Omdenken viel pas het kwartje dat ik beter kan stoppen met het proberen te veranderen van de buurtbewoners, want dat lukt toch niet! Berthold vertelde daar namelijk over de tegenstelling tussen verwachtingen en feiten. En dat er achter die verwachtingen vaak een verlangen ligt.

Ik kwam erachter wat het achterliggende verlangen van mij was: een schone straat zonder zwerfafval! En dat kan prima, als ik het gewoon opruim. Dus dat doe ik nog steeds. Alleen niet meer met frustratie, want ik probeer niet meer de ander te veranderen. Dus zonder enige frustratie hou ik de straat schoon en streef ik mijn verlangen na. Dus grotendeels loslaten van een verwachting en ook wel een beetje omdenken. Want ik zie het afval ook als een mooie aanleiding om lekker naar buiten te gaan en een stuk te wandelen!

Hoe wij vanuit het omdenken aankijken tegen verwachtingen en verlangens en wat die met elkaar te maken hebben, lees je in ons boek Zoals verwacht loopt alles anders. Of je bezoekt ook de gelijknamige theatershow. Momenteel zijn er alleen nog maar een paar kaartjes voor de voorstelling in Emmen, de rest is uitverkocht.

Gelukkig gaan we in het najaar weer op tour door het hele land. Houd onze website in de gaten of schrijf je op die pagina ook in voor onze reguliere nieuwsbrief als je op de hoogte wilt blijven van nieuwe speeldata van de theatershow.

Iedere zondag ontvang je een Omdenkverhaal in jouw inbox. Kom je zelf zo'n verhaal tegen? Bijvoorbeeld in de krant, op je werk, thuis of online. Of heb je zelf iets omgedacht dat perfect past tussen alle Omdenkverhalen op onze website? Laat het ons dan vooral weten, want we zijn altijd op zoek naar fraaie voorbeelden. Mail jouw verhaal of tip naar contact@omdenken.nl. Dank je wel.