Mooie verhalen te over in deze nieuwsbrief. Van mooie deals tot levensverhalen en ondernemerslessen: lezen.
| | | Kanonnen! Dat zijn nog eens deals. |
| | |
| | | Quote hing een middagje in het atelier van de kunstenaar, designer, artiest. 'De laatste bedoeling van geld uitgeven is - volgens mij - dat je geld terugkrijgt.' |
| | |
| | | Ton ten Have bracht Albert Heijn op het idee winkels aan franchisers te gunnen. Zijn Europa Have heeft er zelf negentien. Het leverde hem een schitterende 412de plek in de Quote 500 op. ‘Maar er is volop ruimte voor groei.' |
|
|
|
| | | Hoewel ze in interviews koketteert met haar onhandigheid op financieel gebied, blijkt columnist/schrijfster Roos Schlikker er dankzij een aardige vastgoedportefeuille warmpjes bij te zitten. Zo zette ze dit weekend voor €2,85 miljoen een Amsterdams grachtenpand in de verkoop, waar ze in 2013 slechts 5,5 ton voor aftikte. |
|
|
|
| | | We gaan weer pitchen! Heb jij een origineel, slim, handig, leuk idee en sta je popelen om de wereld te veroveren? Kom maar langs. |
|
|
|
| | | Jaarlijks worden er bijna 200.000 bedrijven opgericht. Slechts een klein deel daarvan groeit uit tot een serieuze onderneming. En een nog veel kleiner aantal heeft echt potentie om uit te groeien tot een pilaar van de Nederlandse economie. Na een uitgebreide rondgang langs investeerders zetten wij de 25 veelbelovendste startups op een rij.
Verder in de nieuwe Quote een portret van vastgoednestor Cor van Zadelhoff. Hoe legde deze makelaar eigenlijk de basis voor zijn fortuin, wat kunnen we leren van zijn epische vaardigheden om een netwerk te bouwen en waarom hoekte een zakenpartner hem ooit neer? Ook richten we onze blik op Brunel, het detacheringsbureau dat maar niet uit zwaar weer weet te komen, en interviewden we het Quote 500-lid dat niet alleen Albert Heijn leerde franchisen, maar ons ook de kiloknaller bracht. Daarnaast waren we op de opening van de Masters of LXRY, gingen we op bezoek bij designer Job Smeets en geeft Martijn Le Coultre zijn ongezouten mening over de beslissing van het gerechtshof dat hij ongeschikt is om zich nog notaris te noemen, omdat er bij de afwikkeling van een van de grootste en bizarste nalatenschappen in België een paar miljoen naar zijn privérekening zou zijn gestroomd. ‘Maar moreeltechnisch heb ik altijd gevonden dat dat geld mij niet toekomt. Het is ook altijd mijn bedoeling geweest het door te sturen naar het goede doel. Nee, het is duidelijk dat de Fiod mij wilde tackelen, zo werken die jongens.’. |
|
|
|
|
