De wet schrijft voor dat je niet mag misleiden. Maar waar eindigt reclame en marketing en waar begint misleiding? Daar hebben wij bijvoorbeeld geheel andere ideeën over dan de voedingsindustrie; een mistig gebied. De toezichthouder NVWA geeft daarbovenop ook nog eens letterlijk aan dat ze meldingen over misleiding in principe niet in behandeling neemt omdat ze andere prioriteiten heeft. Conclusie: de wet is onduidelijk en het ontbreekt aan een actieve handhaver. Dat is dus het klimaat waarbinnen bedrijven hun gang kunnen blijven gaan met het misleiden van hun klanten. Eén van de makkelijkste en meest gebruikte manieren van voedingsfabrikanten om je te misleiden is een aantrekkelijk gezond en vaak duur ingrediënt groot uit te meten op de voorkant van de verpakking en dan dit ingrediënt amper in het product te doen. Dat kan een flinke winstpakker zijn voor een voedingsfabrikant. Neem bijvoorbeeld ingrediënten als mango, matcha thee, honing, meergranen, dure kruiden of volkoren. Waarom zou een fabrikant veel duur mangosap in een mangofrisdrank stoppen als die er volgens de wet evengoed aroma in kan doen. Dat mag zolang er maar een klein beetje mangosap aan wordt toegevoegd, ongeacht hoeveel. Daarnaast moet de hoeveelheid van de ingrediënten die op de voorkant worden genoemd of afgebeeld in de ingrediëntenlijst worden vermeld. Maar of je er nu 75%, 10%, 1% of 0,01% mangosap in doet, volgens de wet maakt dat weinig uit. Daarom kunnen veel fabrikanten de verleiding niet weerstaan en stoppen ze steeds minder van de echte maar vaak duurdere ingrediënten in hun product. Deze vorm van misleiding is helaas volkomen legaal. Ik haalde daarom recent mijn vergrootglas tevoorschijn en dook in de wereld van de ingrediëntenlijstjes. Dan besef je maar weer eens hoezeer de voedingsindustrie echte natuurlijke ingrediënten heeft vervangen door goedkope vulling aangevuld met een cocktail aan aroma’s. Het is een soort race-to-the-bottom om echte en gezonde ingrediënten zoveel mogelijk te vervangen door een goedkopere aroma, aangevuld met de gebruikelijke vulmiddelen als zetmeel, bloem, suiker, water, enz.. Hieronder enkele opmerkelijke voorbeelden. Wie verdient volgens jou de denkbeeldige ‘race-to-the-bottom-award’? |