Het taboe waar je als slachtoffer van kindermisbruik mee leeft was hier niet. Lieve lezer,
Gister bezocht ik de tentoonstelling ‘I Think You Did Something To Me, And Now It’s In Everything I See And Do’ in het gemeentemuseum van Sittard. De kunst in deze expositie was van het collectief SAAC, een groep kunstenaars waarvan de leden als kind seksueel geweld hebben meegemaakt.
Aanvankelijk wilde ik samen met iemand gaan omdat ik bang was dat ik in paniek zou raken. Maar gister werd een werkafspraak afgezegd en plots had ik een gat in mijn agenda. Iets bewoog me om te denken dat ik het alleen aankon en ik sprak met mezelf af dat ik na de treinreis, en op de stoep van het museum, mocht besluiten of ik het aandurfde.
Bij de kassa begroette een vrouw me met een zachte, lieve stem. Ze was op leeftijd, haar haar was roodoranje geverfd, en ze wilde weten of ik wist waar de expositie over ging. Trots antwoordde ik dat ik ervoor twee en een half uur onderweg was geweest. Ze knikte, wees naar de tafels naast ons en zei: ‘Als je na afloop iemand wilt spreken, dan kan dat hier.’ Zonder woorden en alleen met een oogopslag, wenste ze me sterkte toe. Ze maakte me niet klein en niet tot slachtoffer.
Binnen werd me duidelijk dat ik op deze doordeweekse dag de enige bezoeker was. Ik wist niet goed waar ik moest beginnen en dwalend ging ik een hoek om. Aan het einde van de gang hing een schilderij van Ronald Ophuis. Met krachtige penseelstreken had hij zichzelf naakt en opgekruld tegen een muur afgebeeld. Uit zijn piemel spoot sperma dat hij in zijn mond opving. Het gezicht was gepijnigd en ik snapte de boodschap: het was een zelfportret van iemand die wenste dat hij opnieuw van seks kon genieten. Tranen begonnen over mijn wangen te lopen, en ik wist waarvoor ik was gekomen. Het taboe waar je als slachtoffer van kindermisbruik mee leeft was hier niet. Ik was opgelucht dat de pijn er mocht zijn en gedeeld werd. In stilte ging ik tegenover het werk zitten en liet het huilen komen en weer gaan.
Vaak wordt over kunst vooral met afstand gesproken – ‘spannende stijl’ of ‘interessant gecombineerde ideeën’ – in Sittard zag ik dat kunst een andere rol kon spelen. Er was een ruimte geschapen waarin je je, als kijker, gezien voelde. Ik was daar niet raar of ongewoon. Zittend tussen die werken van zestien kunstenaars, was ik een van hen.
Lieve groet,
Jochum
hoofdredacteur
Wil je meer stukken lezen van Jochum Veenstra? Klik dan hier.
PS Hard//hoofd is trouwens vanaf nu ook op bluesky te vinden! |
|
| Oproep: Meld je aan voor de Hard//hoofd schrijfworkshop – hoe schrijf je over mannelijkheid? |
| Beeld: Andrei Pacea | Leestijd: 3 minuten |
|
| Hard//hoofd organiseert op 25 mei de eerste schrijfworkshop! Tijdens deze middag zul je onder begeleiding van Selm Merel Wenselaers, Marthe van Bronkhorst en Jochum Veenstra de tijd krijgen om met elkaar in gesprek te gaan en aan een tekst over ‘mannelijkheid’ te werken. In de oproep staat meer over de workshopmiddag en over de keuze voor het thema. Aanmelden kan tot en met 22 april. |
|
| ‘Ik wil, wil jij ook?’: Reageer op de briefwisseling over seksueel consent! |
|
| Beeld: Ruben Topia | Leestijd: 4 minuten |
|
| Het is de laatste week dat je verhalen kan insturen voor de jaarlijkse erotische schrijfwedstrijd Het Rode Oor! We zijn op zoek naar de beste erotische verhalen om naar te luisteren en vier Nederlandse en vier Vlaamse illustratoren die een beeld willen maken bij de beste verhalen van de erotische schrijfwedstrijd. Dealdine is 18 april. Lees de oproep voor meer info. |
|
Steun de makers van de toekomst, al meer dan 1.700 kunstverzamelaars gingen je voor!
Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe kunstenaars en schrijvers, waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. In deze tijd is zo’n vrije ruimte harder nodig dan ooit.
Als kunstverzamelaar zorg je ervoor dat wij onze makers een podium kunnen blijven bieden en hen optimaal kunnen ondersteunen. Als dank ontvang je eens of tweemaal per jaar gesigneerde kunstwerken van veelbelovende kunstenaars.
|
|
|
|
͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏ ͏
