| Lieve Lezer,
Soms is het leven zo mooi en saai dat je niet anders kunt dan in je kussen gillen. Soms wandel je in het park je kleine overheidswandeling en tolt de wereld rond en zie je de medemens in camel coats en platform sneakers koffie drinken en over grijze bankstellen, natuurwijn en Volt praten alsof er niets aan de hand is. Ondertussen doet de lente je sidderen. Ik schreef daarom twee gedichten voor je.
intellectueel gedichtje
ik zou meer inzichten, noties etc. moeten
ontwikkelen m.b.t. literatuur en wetenschap enzo
of in elk geval een mening of iets pittigs
dat ik uit de la kan trekken, misschien over stikstof
mocht het weer nodig zijn om dat te doen
is er nog tijd om een leukere persoonlijkheid
te cultiveren of heeft god al permanent op enter gedrukt
ik zucht soms terwijl ik de groene amsterdammer lees
is dat interessant voor je of kan ik in de prullenbak
laten we het nog even aankijken, zeg ik
tegen de leegte en ons er zorgen over maken zodra
ik dit blik linzen heb opgewarmd
weet iemand nog wat de bedoeling is
schaterend gedichtje
je vertelt me dat een compulsie
niet hetzelfde is als een verlangen
ik knik zo hard dat mijn hoofd er af rolt
de trap af de deur uit de goot in
en besluit het onderscheid later te googelen
maar waarschijnlijk vergeet ik het
ik wil soep eten en lachen
met mijn verbrande mondje
schaatsen alsof ik nooit gekwetst ben
een tand door mijn lip op zomervakantie
uit een raam geduwd worden nadat ik
het leukste grapje van mijn hele leven maak
gebroken schateren op het trottoir
Groetjes,
Rijk Kistemaker
Redacteur
| 
