Lieve Lezer, Soms is het leven zo mooi en saai dat je niet anders kunt dan in je kussen gillen. Soms wandel je in het park je kleine overheidswandeling en tolt de wereld rond en zie je de medemens in camel coats en platform sneakers koffie drinken en over grijze bankstellen, natuurwijn en Volt praten alsof er niets aan de hand is. Ondertussen doet de lente je sidderen. Ik schreef daarom twee gedichten voor je. intellectueel gedichtje ik zou meer inzichten, noties etc. moeten ontwikkelen m.b.t. literatuur en wetenschap enzo of in elk geval een mening of iets pittigs dat ik uit de la kan trekken, misschien over stikstof mocht het weer nodig zijn om dat te doen is er nog tijd om een leukere persoonlijkheid te cultiveren of heeft god al permanent op enter gedrukt ik zucht soms terwijl ik de groene amsterdammer lees is dat interessant voor je of kan ik in de prullenbak laten we het nog even aankijken, zeg ik tegen de leegte en ons er zorgen over maken zodra ik dit blik linzen heb opgewarmd weet iemand nog wat de bedoeling is schaterend gedichtje je vertelt me dat een compulsie niet hetzelfde is als een verlangen ik knik zo hard dat mijn hoofd er af rolt de trap af de deur uit de goot in en besluit het onderscheid later te googelen maar waarschijnlijk vergeet ik het ik wil soep eten en lachen met mijn verbrande mondje schaatsen alsof ik nooit gekwetst ben een tand door mijn lip op zomervakantie uit een raam geduwd worden nadat ik het leukste grapje van mijn hele leven maak gebroken schateren op het trottoir Groetjes, Rijk Kistemaker Redacteur |